Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Νέες ανακαλύψεις για την πλοήγηση των πτηνών

Σίδηρος με μικρούς βραχίονες νεύρων στο πάνω ράμφος των πτηνών μπορεί να λειτουργούν σαν μαγνητόμετρα, για να υπολογίζουν το διάνυσμα του γήινου μαγνητικού πεδίου (την ένταση και την κλίση) και όχι μόνο ως μία απλή μαγνητική πυξίδα που δείχνει την κατεύθυνση των μαγνητικών γραμμών. Πριν πολλά χρόνια οι νευρολόγοι Dr. Gerta Fleissner και ο σύζυγός της Prof. Dr. Günther Fleissner ανακάλυψαν αυτές τις δομές σε οικόσιτα περιστέρια και τις έχουν ονομάσει, σε στενή συνεργασία με τον πειραματικό φυσικό Dr. Gerald Falkenberg ουσιώδη οξείδια του σιδήρου.

"Αφότου δείξαμε το σύστημα των δενδριτών με ευδιάκριτα "διαμερίσματα" που περιέχουν σίδηρο στα οικόσιτα περιστέρια, η άμεση ερώτηση που προέκυψε ήταν αν παρόμοια δενδριτικά συστήματα μπορούν να βρεθούν και σε άλλα είδη πουλιών", σημειώνει η Gerta Fleissner. Στο μεταξύ μπόρεσαν να περιγράψουν πολλές παρόμοιες υποψήφιες δομές στα ράμφη ειδών πουλιών. Μετρήσεις με ακτίνες x φθορισμού έδειξαν ότι τα οξείδια του σιδήρου σε αυτούς τους νευρικούς δενδρίτες είναι πανομοιότυπα. Τα αποτελέσματα αυτά δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο online περιοδικό Plos One.

Περισσότεροι από περίπου 500 περιφερειακοί δενδρίτες κωδικοποιούν την πληροφορίες του μαγνητικού πεδίου, η οποία συντίθεται σε ένα μαγνητικό χάρτη από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Προφανώς, δεν έχει σημασία αν τα ζώα χρησιμοποιούν αυτόν τον χάρτη για προσανατολισμό σε μεγάλα ταξίδια ή όχι - η συσκευή μπορεί να βρεθεί σε μεταναστευτικά πουλιά, όπως ο κοκκινολαίμης και οι φυλλοσκόποι, αλλά επίσης βρίσκεται και στην οικόσιτη κότα. "Το εύρημα αυτό είναι εκπληκτικό, καθώς τα πουλιά που μελετήθηκαν έχουν διαφορετικούς τρόπους ζωής και πρέπει να εκπληρώσουν διαφορετικά ζητήματα προσανατολισμού: τα οικόσιτα περιστέρια, που εκπαιδεύονται να επιστρέφουν από διαφορετικά σημεία απελευθέρωσης στην βάση τους, τα μεταναστευτικά είδη μικρών αλλά και μεγάλων αποστάσεων αλλά και τα ακραία σταθερά στον τόπο διαμονής τους είδη", εξηγεί η Gerta Fleissner.

Για να εμφανίσουν πειστικά στοιχεία εκτελέστηκαν πολλές χιλιάδες συγκριτικές μετρήσεις. Ο ιστός του ράμφος παρατηρήθηκε κάτω από μικροσκόπιο ώστε να αναγνωριστούν τα σημεία μεγάλης συγκέντρωσης σιδήρου σαν τη βάση μιας επακόλουθης φυσικοχημικής ανάλυσης. Η κατανομή και η ποσότητα αρκετών συστατικών χαρτογραφήθηκαν από μία συσκευή υψηλής ανάλυσης ακτίνων x. "Εδώ, ο ιστός του ράμφους μπορεί να εξερευνηθεί χωρίς να καταστραφεί από ιστολογικές διαδικασίες σχετικά με το μέρος και τη φύση των μίγματος μαγνητικού σιδήρου μέσα στους δενδρίτες" εξηγεί η Gerta Fleissner.

Εξειδικευμένα μίγματα σιδήρου στους δενδρίτες ενισχύουν τοπικά το μαγνητικό πεδίο της γης και συνεπώς επηρεάζουν έναν δυναμικό πρωτεύοντα υποδοχέα. Είναι πολύ πιθανό ο καθένας από αυτούς του περισσότερους από 500 δενδρίτες να κωδικοποιεί μόνο μία κατεύθυνση του μαγνητικού πεδίου. Αυτά τα πολλαπλά δεδομένα επεξεργάζονται στον εγκέφαλο των πουλιών και εδώ - μεταλλαγμένα- λειτουργούν ως η βάση ενός μαγνητικού χάρτη, ο οποίος διευκολύνει τον χωρικό προσανατολισμό. Το κατά πόσο αυτός ο χάρτης είναι γνωμοδοτικός εξαρτάται πολύ από το είδος του πουλιού καθώς και από το κίνητρό του να το χρησιμοποιήσει: τα μεταναστευτικά πουλιά, για παράδειγμα, επιδεικνύουν μαγνητικό προσανατολισμό μόνο κατά τη μεταναστευτική ανησυχία τους, όπως φάνηκε από πολλά πειράματα συμπεριφοράς του καθηγητή Wolfgang Wiltschko, ο οποίος απέδειξε την κατευθυνόμενη από το μαγνητικό πεδίο πλοήγηση στα πουλιά. Η συνεργασία με την δική του ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η αίσθηση της μαγνητικής πυξίδας και του μαγνητικού χάρτη βασίζονται σε διαφορετικούς μηχανισμούς και βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη: η μαγνητική πυξίδα απαντά στο μάτι και το μαγνητόμετρο του μαγνητικού χάρτη στο ράμφος.

"Τα αποτελέσματα που δημοσιεύθηκαν τώρα βοηθούν φανερά να απορρίψουμε τους παλιούς μύθους που συνιστούσαν υποδοχή του μαγνητικού πεδίου μέσω περιοχών σιδήρου τυχαία διασπαρμένων σε όλο τον οργανισμό, όπως στο αίμα, στο κρανίο και στον εγκέφαλο. Από την άλλη, προσφέρουν μία ηχηρή ιδέα για το πως να αναγνωρίζουμε συστήματα υποδοχής μαγνητισμού σε πολλούς οργανισμούς" λέει χαρούμενος ο Günther Fleissner. Αυτή η καθαρή και εύκολα αναπαραγωγίσιμη πηγή δεδομένων μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν βάση για μελλοντικά πειράματα που πιθανώς να διευκρινίσουν τα πολλαπλά άγνωστα βήματα μεταξύ της υποδοχής του μαγνητικού πεδίου και της χρήσης του ως πλοηγητικής μηχανής.

Πηγή: ScienceDaily

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Σκόνη... η θαυματουργή

Η σκόνη είναι παντοδύναμη. Όχι αυτή που σκουπίζουμε από ένα τραπεζάκι, αλλά τα μικροσκοπικά σωματίδια που πλέουν στην ατμόσφαιρα της γης, τα οποία προέρχονται κυρίως από τις ερήμους της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Μπορεί να επηρεάσει τους ωκεανούς, να έχει αντίκτυπο στον κύκλο του άνθρακα και ακόμα να έχει επίδραση στην παγκόσμια θερμοκρασία.

Η σκόνη και ο αντίκτυπός της στον πλανήτη μας ήταν το κύριο θέμα ενός πρόσφατου συμποσίου της American Association for the Advancement of Science. Η συζήτηση ξεκίνησε με μία παρουσίαση από τη καθηγήτρια Dr. Karen Kohfeld του Πανεπιστημίου Simon Fraser.


Η Dr. Karen Kohfeld είναι επικεφαλής εργαστηρίου κλίματος, ωκεανών και παλαιο-περιβαλλόντων στο πανεπιστήμιο. Οι έρευνές τις επικεντρώνονται στο παλαιο-κλίμα, ψάχνοντας να δει αν το κλίμα μας είναι καλά, μελετώντας δεδομένα από παλαιότερα κλίματα και γεωλογικές δομές. Εφηύρε τη βάση δεδομένων Dust Indicators and Records of Terrestrial and Marine Palaeoenvironments (DIRTMAP), η οποία έχει χρησιμοποιηθεί την τελευταία δεκαετία από πολλά εργαλεία μοντελοποίησης με σκοπό να ελέγξει κατά πόσο η αναπαράσταση του κύκλου της σκόνης που υπολογίζουν είναι ρεαλιστική.

"Έχει χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει ότι τόσο η αύξηση στους ανέμους, όσο και η μείωση στη φυτοκάλυψη ήταν σημαντικοί παράγοντες στην αύξηση της ποσότητας σκόνης της τελευταίας παγετώνιας περιόδου", έχει γράψει η Kohfeld.

Στο συμπόσιο παρουσίασε μία επισκόπηση για το πως η σκόνη αλλάζει και αλληλεπιδρά με το γήινο σύστημα, καθώς η τελευταία της μελέτη έχει εστιάσει στο ρόλο της σκόνης σαν ανάδραση μέσα στο γήινο σύστημα, ειδικά στη συνάφειά της με τον ωκεάνιο κύκλο του άνθρακα.

Η Kohfeld λέει πως η σκόνη της ατμόσφαιρας είναι μία σταθερά στις μελέτες του κλίματος, δεδομένου του ότι βρίσκεται παντού και ότι έχει αντικρίσει σημαντικές αλλαγές στο πέρας του χρόνου.

Τονίζει τη σημασία του κύκλου της σκόνης λόγω του αντίκτυπου που έχει στον κύκλο του άνθρακα. Η σκόνη περιέχει σίδηρο και άλλα θρεπτικά συστατικά που είναι απαραίτητα για πολλούς οργανισμούς. Η εναπόθεση σκόνης σε ωκεανούς, τρεχούμενα νερά και χερσαία οικοσυστήματα μπορεί να λιπαίνει αυτές τις περιοχές, έχοντας ως αποτέλεσμα την αυξημένη ανάπτυξη της βλάστηση, η οποία με τη σειρά της οδηγεί σε μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

"Η σκόνη είναι ένα καλό παράδειγμα του πως το έδαφος, η ατμόσφαιρα και το κλίμα συνδέονται" καταλήγει.

Πηγή: ScienceDaily

Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Εισβολή ξενικών ειδών που χρησιμοποιούνται για βιοκαύσιμα



Το ρίσκο να γίνουν τα φυτά που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βιοκαυσίμων εισβολείς και να επικρατήσουν επί των γηγενών ειδών αυξάνεται καθώς πιο προχωρημένες καλλιέργειες φυτών φυτεύονται. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να διαχειριστεί ώστε να μειωθεί ο αντίκτυπος τόσο στα τοπικά έσοδα μιας περιοχής όσο και στο περιβάλλον, σύμφωνα με μία νέα έκθεση της IUCN (International Union for Conservation of Nature).

Οι τρόποι για να μειωθεί αυτό το ρίσκο είχαν λάβει λίγη η καθόλου σημασία μέχρι τώρα. Οι έκθεση κάνει κάποιες συστάσεις στους ανθρώπους που λαμβάνουν τις αποφάσεις, αλλά και στους παραγωγούς βιοκαυσίμων να μειώσουν το ρίσκο του να μετατραπούν οι σοδειές για βιοκαύσιμα εισβολείς, που κυμαίνονται από την αξιολόγηση των δυνητικών χαρακτηριστικών των ειδών που καλλιεργούνται για βιοκαύσιμα, μέχρι αποτελεσματικούς ελέγχους όταν τα οι σοδειές των βιοκαυσίμων μεταφέρονται.

"Η τωρινή παραγωγή βιοκαυσίμων είναι βασισμένη σε καθιερωμένες βρώσιμες σοδειές, και ενώ αυτό εγείρει άλλες ανησυχίες αειφορίας, το ρίσκο της εισβολής δεν είναι μεγάλο" λέει η Nadine McCormick Συντονιστής του Δικτύου Ενέργειας της IUCN. "Παρόλα αυτά το ρίσκο θα αυξηθεί εκθετικά καθώς νέα φυτά - που αυξάνονται γρήγορα με πολλούς σπόρους ενώ δεν υπάρχει πολλή διαθέσιμη γη - καλλιεργούνται για ανώτερα βιοκαύσιμα".

Το πιο σημαντικό βήμα είναι η πρόληψη. Οι σοδειές των βιοκαυσίμων δεν είναι εξ ορισμού είδη-εισβολείς, αλλά μπορεί να γίνουν, ανάλογα με την περιοχή όπου καλλιεργούνται και του πόσο γρήγορα η σοδειά αναπτύσσεται. Παρόλα αυτά, κάποια είδη ενέχουν μεγαλύτερο ρίσκο στο να γίνουν εισβολείς αν δεν διαχειριστούν σωστά.

Για παράδειγμα το αμφιλεγόμενο Jatropha curcas είναι γνωστό ότι έχει τάσεις εισβολής στη δυτική Αυστραλία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα είναι εισβολέας και στα υπόλοιπα μέρη της γης, όπως λ.χ. στην Ινδία που καλλιεργείται για βιοκαύσιμο. Όπως και να'χει, έξτρα προφυλάξεις πρέπει να λαμβάνονται ώστε να ελαχιστοποιείται το κάθε ρίσκο.

Το φυτό Jatropha curcas

Το γιγάντιο καλάμι (Arundo donax) και το ελεφαντόχορτο έχουν και τα δύο κοινή ιστορία στο να έχουν υπάρξει είδη-εισβολείς σε πολλά οικοσυστήματα, συνεπώς, συγκεκριμένη μέριμνα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν όταν αξιολογείται το ρίσκο της εισβολής όταν αυτά τα είδη εισάγονται σε ένα νέο οικοσύστημα.

"Η βιολογική εισβολή από τα εισαγόμενα είδη καθεαυτά, αλλά και από τις διεργασίες παραγωγής βιοκαυσίμων, είναι πραγματικό ρίσκο για την βιοποικιλότητα αλλά και τα τοπικά εισοδήματα των περιοχών", λέει ο Geoffrey Howard, Συντονιστής του Global Invasive Species της IUCN. "Το ρίσκο μπορεί να μειωθεί αν ακολουθηθούν οι κατευθύνσεις που έχουμε θέσει".

Οι κατευθύνσεις που αναπτύχθηκαν από την IUCN σε στενή συνεργασία με την Roundtable on Sustainable Biofuels (RSB) υπογραμμίζουν βήμα προς βήμα συστάσεις για το πως να ελαχιστοποιηθεί το ρίσκο των βιολογικών εισβολών κατά μήκος της αλυσίδας παραγωγής βιοκαυσίμων.

Πηγή: IUCN

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Τριλογία "Οι αναμνήσεις του Αετου και του Ιαγουάρου"

Η Πόλη των θηρίων

Ιζαμπέλ Αλιέντε

Η Ιζαμπέλ Αλιέντε φιλοδοξεί να συνθέσει μια τριλογία που θα αναφέρεται σε σοβαρά ζητήματα της εποχής μας: το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη. Η Πόλη των θηρίων είναι το πρώτο μέρος αυτής της τριλογίας. Η ίδια η συγγραφέας έδωσε τον καλύτερο χαρακτηρισμό αυτού του μυθιστορήματος: ένας τέλειος συνδυασμός περιπέτειας, μαγείας, χιούμορ και φυσικού σκηνικού.
Ο Αλεξάντερ Κολντ, ένας Αμερικανός έφηβος δεκαπέντε χρονών, πηγαίνει σε μια αποστολή στον Αμαζόνιο μαζί με την εκκεντρική γιαγιά του Κέιτ Κολντ, δημοσιογράφο, που έχει αναλάβει να γράψει ένα άρθρο σχετικά μ' ένα άγνωστο και παράξενο πλάσμα, το Θηρίο, όπως το ονομάζουν. Οι νεαροί πρωταγωνιστές, ο Αλεξάντερ και μια φίλη του που γνώρισε εκεί, η Νάντια, μαζί μ' έναν εκατόχρονο σαμάνο εισχωρούν στην ανεξερεύνητη ζούγκλα του Αμαζονίου κρατώντας από το χέρι τον αναγνώστη σ' ένα ατέλειωτο ταξίδι σε μια μυστηριώδη περιοχή, όπου τα σύνορα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου χάνονται, άνθρωποι και θεοί συγχέονται και τα πνεύματα συνοδεύουν τους ζωντανούς.

Το βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα

Αγνωστο μέχρι τώρα, το βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα είναι μια ήρεμη και ειρηνική χώρα κρυμμένη στις πλαγιές των Ιμαλαΐων, που οι κάτοικοί της ζουν σύμφωνα με τις αρχές του βουδισμού. Εκεί βρίσκεται το μυστηριώδες και αμύθητης αξίας άγαλμα του Χρυσού Δράκοντα, που μπορεί να προλέγει το μέλλον και να διατηρεί την ειρήνη στην περιοχή.
Εκεί κατευθύνονται η εκκεντρική δημοσιογράφος Κέιτ Κολντ, ο εγγονός της Αλεξάντερ και η φίλη του Νάντια, οι πρωταγωνιστές της Πόλης των θηρίων, που συναντιούνται ξανά, έτοιμοι να ζήσουν άλλη μια περιπέτεια. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, άπληστοι, που θέλουν να κλέψουν το άγαλμα.
Στο Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα, το δεύτερο μέρος της τριλογίας της, η Ιζαμπέλ Αλιέντε μας προσκαλεί να ζήσουμε μια διπλή περιπέτεια: να παρακολουθήσουμε το οδοιπορικό των πρωταγωνιστών και να γνωρίσουμε την αγνή, πεντακάθαρη ομορφιά των βουνών και των κοιλάδων των Ιμαλαΐων.

Το Δάσος των Πυγμαίων

Με το Δάσος των Πυγμαίων ολοκληρώνεται η τριλογία της Ιζαμπέλ Αλιέντε Οι αναμνήσεις του Αετού και του Ιαγουάρου (έχουν προηγηθεί τα μυθιστορήματα Η πόλη των θηρίων, Νοέμβριος 2002, και το Βασίλειο του χρυσού δράκοντα, Οκτώβριος 2003), που αναφέρεται σε σημαντικά ζητήματα της εποχής μας, το περιβάλλον, την πνευματικότητα και την ειρήνη.
Στο Δάσος των Πυγμαίων, βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας, η Αλιέντε μάς ταξιδεύει αυτή τη φορά σ' έναν κόσμο μαγικό και μυστηριώδη...
Κανείς δεν ήξερε για την τύχη της φυλής των Πυγμαίων, που ζούσαν σ' εκείνο το δάσος της Αφρικής, και κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να πάει εκεί όπου τα ζώα ήταν υπό εξαφάνιση ενώ δυο ιεραπόστολοι είχαν ήδη εξαφανιστεί.
Ο Αλεξάντερ Κολντ και η Νάντια Σάντος, οι πρωταγωνιστές της Πόλης των θηρίων και του Βασιλείου του Χρυσού Δράκοντα, στο πρώτο ταξίδι τους στην Αφρική διαπιστώνουν πως η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία. Τους γοητεύουν η φύση, οι άνθρωποι, οι παραδόσεις, η ζωντάνια και η ατμόσφαιρα των τόπων. Τους εκπλήσσουν η παραδοσιακή σοφία, η μαγεία και η ιδιαίτερη σχέση των ανθρώπων με τον κόσμο των πνευμάτων. Τους τρομάζουν οι συνέπειες του μίσους και της ανθρώπινης ανοησίας, αλλά μπορούν να τις αντιμετωπίσουν με την πίστη στον εαυτό τους, με τη βαθιά φιλία τους και τη δύναμη της αλληλεγγύης.


Τρία πολύ ωραία μυθιστορήματα γεμάτα περιπέτεια και οικολογικά μηνύματα, που τοποθετούν τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση στη φύση

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Παράνομο εμπόριο άγριας ζωής

Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η άγρια ζωή είναι το παράνομο εμπόριό της. Αυτό ισχύει κυρίως για είδη τα οποία ήδη αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, όπως για παράδειγμα κάποια είδη παπαγάλων. Το εμπόριο της άγριας ζωής διέπεται από κάποιους κανόνες που υπαγορεύει η διεθνής συμφωνία CITES. Έτσι, με βάση αυτήν ορίζεται το νόμιμο και παράνομο εμπόριο ζώων. Αποτελείται από τρία παραρτήματα. Το παράρτημα 1 ορίζει τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση και το εμπόριο των οποίων απαγορεύεται. Το παράρτημα 2 από την άλλη ορίζει τα είδη που δεν απειλούνται με εξαφάνιση άμεσα, αλλά το εμπόριό τους πρέπει να ελέγχεται αυστηρά ώστε να μην υπάρξουν επιπτώσεις στους άγριους πληθυσμούς. Τέλος, το παράρτημα 3 περιλαμβάνει είδη που το εμπόριό τους απαγορεύεται σε μία τουλάχιστον χώρα, η οποία έχει ζητήσει την υποστήριξη του οργανισμού CITES για τον έλεγχο του εμπορίου.


Φυσικά, όπως και σε κάθε τι άλλο, οι κανόνες αυτοί δεν εφαρμόζονται και έτσι το παράνομο εμπόριο ζώων ανθεί με πυρήνα εξαγωγών χώρες τις ΝΑ Ασίας. Τεράστιος είναι ο αριθμός ζώων και φυτών που διακινούνται παράνομα από αυτές τις χώρες με κυριότερο προορισμό τις ΗΠΑ αλλά και όχι μόνο. Τα ζώα που διακινούνται παράνομα κρύβονται κάτω από άθλιες συνθήκες μαζί με τα ζώα που εμπορεύονται νόμιμα. Όπως κανείς μπορεί να καταλάβει, για να φτάσει ένα σπάνιο είδος ερπετού για παράδειγμα από την Μαλαισία στις ΗΠΑ, είναι αρκετά πιθανό μερικά ακόμα άτομα του είδους να πεθάνουν στην πορεία και κατά συνέπεια η ζημιά για τον πληθυσμό να είναι πολύ πάνω από ένα άτομο. Είναι λυπηρό να ζημιώνονται τόσο πολύ οι φυσικοί πληθυσμοί ζώων και φυτών για να μπορεί κάποιος να έχει στο σπίτι του ένα είδος πρωτεύοντος ή πτηνού ή αράχνης ή χελώνας ή ορχιδέας ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να του προσφέρει ευχαρίστηση.

Την αφορμή για αυτή τη δημοσίευση την πήρα από ένα άρθρο του ελληνικού National Geographic του μήνα Ιανουαρίου, που μπορείτε όμως να το διαβάσετε στα αγγλικά εδώ.
Οι συγκλονιστικές φωτογραφίες που πλαισιώνουν το άρθρο βρίσκονται εδώ.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Βαλεριάνα, η υπνωτική

Η βαλεριάνα, Valeriana officinalis, είναι ένα ανθοφόρο φυτό της οικογένειας των Valerianaceae που απαντάται στην Eυρώπη, την Ασία και την Βόρεια Αμερική. Το όνομα "Βαλεριάνα" προήλθε από τη λατινική λέξη valere που σημαίνει "υγεία ή δύναμη" και αναφέρεται στην θεραπευτική χρήση του φυτού, αν και υποστηρίζεται ότι μπορεί να αναφέρεται και στη δυνατή του οσμή. Η βαλεριάνα προσελκύει επίσης τις γάτες και τα ποντίκια. Σε μερικές εκδόσεις του μύθου του "Μαγικού Αυλού", ο γητευτής των ποντικών χρησιμοποιεί βαλεριάνα αντί για φλογέρα.

Η βαλεριάνα χρησιμοποιείται κυρίως σαν κατευναστικό στην αϋπνία, το άγχος, την ανησυχία, τη δυσκολία στο ξεκίνημα του ύπνου και τη νευρική υπερένταση. Μελέτες έδειξαν ότι βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου (44% των ασθενών) και τη διάρκειά του (89% των ασθενών) σε ασθενείς με σοβαρά προβλήματα αϋπνίας και "φυσιολογικούς" ανθρώπους. Χρησιμοποιείται κυρίως η ρίζα του φυτού, η οποία αν αποξηρανθεί προσεκτικά περιέχει ιριδοειδή μονοτερπένια και βαλερινικό οξύ, που θεωρούνται υπεύθυνα για τη φαρμακολογική της δράση.

Συνταγή: Σαν ήπιο κατευναστικό, η βαλεριάνα πρέπει να λαμβάνεται 30-45 λεπτά πριν τον ύπνο με τη μορφή αφεψήματος ξηρής ρίζας, σε δοσολογία 1-2 gr ανά φλιτζάνι, προσέχοντας την υπερβολική θέρμανση γιατί είναι πολύ πτητική.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails